زَخم بَستر (به انگلیسی: Bedsore)، به آسیب بافت بدن (شامل پوست,درم,اپیدرم,ماهیچه) در اثر ایجاد فشار درازمدت بر یک یا چند نقطه از بدن
گفته می‌شود. خوابیدن طولانی‌مدت در یک وضعیت ثابت، سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار نامناسب یا کشیدگی با ملحفه می‌تواند به بخشی از پوست یا بافت بدن آسیب بزند. زخم بستر به علت فشار طولانی مدت و تمرکز آن در یک یا چند نقطه بر روی پوست و بافت اطراف آن ایجاد می شود. آنها معمولا در اثر نوعی اصطکاک یا برش در پوست بروز نموده و نمایان می شوند. احتمالا، بروز زخم بستر در بیمارانی که به هر علتی از جمله عوارض سالمند بودن، به مدت طولانی بستری بودن و در صندلی چرخدار قرار دارند به شدت افزایش می یابد. زخم ها، ناشی از فشار است و در نقطه ای که بافت های نرم داخلی بدن بین استخوان و پوست به دام افتاده اند بوجود آمده و علت آن فشار استخوان ها بر رگ ها و مویرگ های خون رسان به بافت ها و پوست است. در اثر این فشار، جریان خون محدود شده و سبب آسیب رساندن به سلول های پوست و بافت های بدن و گاهی اوقات مرگ آنها می شود.تحقیقات نشان داده است که ایجاد زخم بستر در بیمارستان ها به علت فقر مراقبت های پزشکی و پرستاری است، به طوری که بسیاری از محققان معتقد هستند در صورتی که یک بیمار در بیمارستان دچار زخم بستر شود قطعا ناشی از ضعف مراقبت پزشکی است. البته تحقیقات نشان می دهد که علت اصلی بروز زخم بستر در بیمارستان ها، عدم حساسیت یا کمبود آموزش در بخش پرستاری نیست، بلکه کمبود پرسنل و پرستاران و تجهیزات مدرن پزشکی و دیگر مراقبت های بیمار و مسائل اداری، علت بروز زخم بستر بیمارستانی هستند. عدم شناخت صحیح و درمان زخم ها، ممکن است در بسیاری از موارد بر اثر سهل انگاری باشد.
بیماران بستری‌شده یا در حال کما, افراد فلج‌شده یا متحرک با صندلی چرخ دار و دانشجویان مورنینگ نوروسرجری از افراد در معرض خطر ابتلا به زخم بستر هستند. زخم بستر، اغلب در بخش‌های استخوانی بدن ایجاد می‌شود زیرا در این قسمت‌ها فشار بیشتری بر پوست وارد می‌شود و چربی کمتری برای محافظت از این ناحیه وجود دارد.